چرا گاهی در روابط عاشقانه احساس میکنیم که همه چیز به دست زمان سپرده شده؟
تا به حال این حس را تجربه کردهاید؟ حسی که انگار در یک رابطه عاشقانه، سرنوشت تمام و کمال در دستان زمان است و شما فقط نظارهگر هستید. این حس میتواند هم آرامشبخش باشد و هم آزاردهنده. اما چرا چنین احساسی به ما دست میدهد؟ دلایل متعددی وجود دارد که باعث میشود در روابطمان این احساس را تجربه کنیم. این دلایل میتوانند ریشه در انتظارات ما، نوع ارتباطمان با طرف مقابل و حتی تجربیات گذشتهمان داشته باشند.
- ✳️ترس از صمیمیت: گاهی اوقات ناخودآگاه از نزدیک شدن بیش از حد به طرف مقابل میترسیم و سعی میکنیم با سپردن همه چیز به دست زمان، از مواجهه با این ترس اجتناب کنیم.
- ✳️کمبود اعتماد به نفس: وقتی اعتماد به نفس کافی نداریم، ممکن است احساس کنیم که شایسته عشق و توجه نیستیم و به همین دلیل منفعلانه منتظر میمانیم تا ببینیم آیا طرف مقابل به ما علاقهمند خواهد شد یا خیر.
- ✳️فقدان مهارتهای ارتباطی: اگر نتوانیم به طور موثر با طرف مقابل ارتباط برقرار کنیم، ممکن است احساس کنیم که حرفهایمان شنیده نمیشود و در نتیجه کنترلی بر رابطه نداریم.
- ✳️ترس از شکست: ترس از اینکه رابطه به شکست منجر شود، میتواند باعث شود که از تلاش فعالانه برای بهبود رابطه خودداری کنیم و به جای آن منتظر بمانیم تا ببینیم چه اتفاقی میافتد.
- ✳️عدم بیان نیازها: اگر نیازهای خود را به درستی به طرف مقابل بیان نکنیم، ممکن است احساس کنیم که در رابطه دیده نمیشویم و در نتیجه کنترلی بر آن نداریم.
- ✳️کاملا مطلوبگرایی: داشتن انتظارات غیرواقعی از رابطه میتواند باعث شود که مدام در حال مقایسه رابطه خود با کاملا مطلوبهایمان باشیم و در نتیجه احساس نارضایتی و بیاختیاری کنیم.
- ✳️مشکلات حل نشده گذشته: اگر مشکلات گذشته را حل نکرده باشیم، ممکن است این مشکلات در روابط فعلی ما هم خود را نشان دهند و باعث شوند که احساس کنیم در یک چرخه تکراری گرفتار شدهایم.
- ✳️فشار اجتماعی: فشارهای اجتماعی و انتظارات دیگران از رابطه میتواند باعث شود که احساس کنیم مجبوریم طبق یک برنامه از پیش تعیین شده عمل کنیم و در نتیجه کنترلی بر تصمیمات خود نداریم.
- ✳️تجربیات گذشته: تجربیات تلخ گذشته در روابط قبلی میتوانند ترس و بدبینی را در ما ایجاد کنند و باعث شوند که در روابط جدید، منفعلانه رفتار کنیم.
- ✳️مشکلات فردی: مشکلات فردی مانند افسردگی، اضطراب و کمبود عزت نفس میتوانند باعث شوند که در روابط عاشقانه احساس ناتوانی و بیاختیاری کنیم.
- ✳️سبک دلبستگی ناایمن: افرادی که سبک دلبستگی ناایمن دارند، ممکن است در روابط عاشقانه با مشکلاتی روبرو شوند که باعث میشود احساس کنند کنترلی بر روند رابطه ندارند.
- ✳️عدم شناخت خود: عدم شناخت نقاط قوت و ضعف خود میتواند باعث شود که در روابط عاشقانه احساس سردرگمی و ناتوانی کنیم.
- ✳️تغییرات زندگی: تغییرات بزرگ در زندگی مانند تغییر شغل، نقل مکان یا بیماری میتواند باعث شود که در روابط عاشقانه احساس عدم ثبات و کنترل کنیم.
- ✳️عدم تعادل قدرت: وقتی در یک رابطه، یکی از طرفین قدرت بیشتری دارد، ممکن است طرف مقابل احساس کند که کنترلی بر رابطه ندارد.
- ✳️خستگی: در بعضی مواقع فرسودگی و خستگی ناشی از چالش های زندگی باعث می شود که روال عادی و به تعویق انداختن تصمیم گیری ها را ترجیح بدهیم.
اینها تنها تعدادی از دلایلی هستند که ممکن است باعث شوند در روابط عاشقانه احساس کنیم که همه چیز به دست زمان سپرده شده است. درک این دلایل میتواند به ما کمک کند تا با آگاهی بیشتری در روابطمان حضور داشته باشیم و برای بهبود آنها تلاش کنیم.
1. فقدان ارتباط موثر
یکی از اصلیترین دلایل این حس، عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر با طرف مقابل است. وقتی نتوانیم احساسات، نیازها و انتظارات خود را به درستی بیان کنیم، گویی سرنوشت رابطه را به دست زمان سپردهایم تا شاید به مرور، طرف مقابل متوجه شود. این عدم ارتباط میتواند ناشی از ترس از قضاوت شدن، ناتوانی در بیان احساسات یا الگوهای ارتباطی نادرست باشد. در نتیجه، مشکلات و سوءتفاهمها انباشته شده و رابطه به تدریج از مسیر اصلی خود منحرف میشود. به جای تلاش برای حل مشکلات به صورت فعال، منتظر میمانیم تا زمان خودش آنها را حل کند، که اغلب چنین اتفاقی نمیافتد. این انتظار منفعلانه، حس بیاختیاری و واگذاری سرنوشت رابطه را به زمان تقویت میکند. با تمرین و آگاهی، میتوان این مهارت را تقویت کرد و از احساس درماندگی جلوگیری کرد.
2. ترس از تعهد
ترس از تعهد، یکی دیگر از عواملی است که باعث میشود احساس کنیم سرنوشت رابطه به دست زمان سپرده شده است.وقتی از تعهد میترسیم، به طور ناخودآگاه از صمیمیت و نزدیکی اجتناب میکنیم.این ترس میتواند ناشی از تجربیات گذشته، دیدگاه منفی نسبت به ازدواج یا ترس از دست دادن آزادی فردی باشد.
در نتیجه، از تصمیمگیریهای مهم در رابطه خودداری میکنیم و منتظر میمانیم تا زمان همه چیز را مشخص کند.این انتظار منفعلانه، باعث میشود احساس کنیم کنترلی بر رابطه نداریم و به دست زمان سپرده شدهایم.
برای غلبه بر ترس از تعهد، باید ریشههای آن را شناسایی و با آنها مقابله کرد.
مشاوره با یک متخصص میتواند در این زمینه بسیار کمککننده باشد.یادآوری این نکته باید تعهد به معنای از دست دادن آزادی نیست، بلکه به معنای ساختن یک رابطه پایدار و معنادار است.
3. مشکلات حل نشده
وقتی مشکلات رابطه حل نشده باقی میمانند، به مرور زمان انباشته شده و به یک مانع بزرگ تبدیل میشوند. این مشکلات حل نشده میتوانند شامل اختلاف نظرها، سوءتفاهمها، نارضایتیها و زخمهای عاطفی باشند. به جای تلاش برای حل این مشکلات به صورت فعال، اغلب آنها را نادیده میگیریم یا به امید اینکه زمان آنها را حل کند، به تعویق میاندازیم. این رویکرد منفعلانه، باعث میشود مشکلات عمیقتر شده و رابطه را تضعیف کنند. در نتیجه، احساس میکنیم کنترلی بر رابطه نداریم و سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید یاد بگیریم چگونه مشکلات را به صورت سازنده حل کنیم. این شامل گوش دادن فعال، همدلی، مصالحه و یافتن راهحلهای برد-برد است. 
4. انتظارات غیر واقعی
داشتن انتظارات غیر واقعی از رابطه و طرف مقابل، میتواند منجر به ناامیدی و احساس واگذاری سرنوشت رابطه به زمان شود. این انتظارات غیر واقعی میتوانند شامل موارد زیر باشند: انتظار داشتن یک رابطه بینقص و بدون هیچ گونه مشکل. انتظار داشتن اینکه طرف مقابل همیشه مطابق میل ما رفتار کند. انتظار داشتن اینکه رابطه به طور خودکار بدون هیچ گونه تلاش و زحمتی پیشرفت کند. وقتی این انتظارات برآورده نمیشوند، احساس ناامیدی میکنیم و گمان میکنیم که رابطه محکوم به شکست است. در نتیجه، از تلاش برای بهبود رابطه دست میکشیم و منتظر میمانیم تا زمان همه چیز را مشخص کند. برای داشتن یک رابطه سالم و پایدار، باید انتظارات خود را واقعبینانه تنظیم کنیم. باید بپذیریم که هیچ رابطهای بینقص نیست و همه روابط نیاز به تلاش و فداکاری دارند.
5. عدم سرمایهگذاری عاطفی
سرمایهگذاری عاطفی در رابطه، به معنای صرف وقت، انرژی و تلاش برای تقویت صمیمیت، اعتماد و تعهد است. وقتی در رابطه سرمایهگذاری عاطفی نمیکنیم، رابطه به مرور زمان دچار رکود و بیحسی میشود. 
این عدم سرمایهگذاری میتواند ناشی از مشغلههای زندگی، عدم اولویتبندی رابطه یا ترس از آسیبپذیر بودن باشد. در نتیجه، رابطه به یک روال تکراری و خستهکننده تبدیل میشود و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید به طور فعال در رابطه سرمایهگذاری عاطفی کنیم. این شامل صرف وقت با کیفیت با یکدیگر، ابراز محبت و قدردانی، حمایت از یکدیگر در زمانهای سخت و ایجاد خاطرات مشترک است. هرچقدر بیشتر در رابطه سرمایهگذاری کنید، احساس رضایت و خوشبختی بیشتری خواهید داشت.
6. الگوهای ارتباطی مخرب
الگوهای ارتباطی مخرب، مانند سرزنش، انتقاد، تحقیر و سکوت، میتوانند به شدت به رابطه آسیب بزنند. این الگوها باعث ایجاد تنش، نارضایتی و احساس ناامنی در رابطه میشوند. وقتی درگیر این الگوها میشویم، به جای حل مشکلات، به یکدیگر حمله میکنیم و رابطه را تضعیف میکنیم. در نتیجه، احساس میکنیم کنترلی بر رابطه نداریم و سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای تغییر این الگوها، باید ابتدا آنها را شناسایی کنیم و سپس تلاش کنیم الگوهای سالمتر و سازندهتری را جایگزین آنها کنیم. این شامل یادگیری مهارتهای ارتباطی موثر، مانند گوش دادن فعال، همدلی و ابراز احساسات به شیوهای محترمانه است. مشاوره با یک متخصص میتواند در این زمینه بسیار کمککننده باشد.
7. عدم توجه به نیازهای یکدیگر
هر فرد در رابطه نیازهای خاص خود را دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. این نیازها میتوانند شامل نیازهای عاطفی، جسمی، ذهنی و معنوی باشند. وقتی به نیازهای یکدیگر توجه نمیکنیم، احساس نارضایتی و بیارزشی در رابطه ایجاد میشود. این بیتوجهی میتواند ناشی از عدم آگاهی، خودخواهی یا عدم توانایی در همدلی با طرف مقابل باشد. در نتیجه، رابطه به مرور زمان دچار رکود شده و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید به طور فعال به نیازهای یکدیگر توجه کنیم و تلاش کنیم آنها را برآورده کنیم. این شامل پرسیدن از طرف مقابل در مورد نیازهایش، گوش دادن فعال به او و تلاش برای ایجاد یک رابطه متقابل و متعادل است.
8. فرسودگی عاطفی
فرسودگی عاطفی، حالتی از خستگی و بیحوصلگی است که میتواند در هر رابطهای رخ دهد. این حالت معمولا ناشی از استرس، فشار و تکرار روزمره است. وقتی دچار فرسودگی عاطفی میشویم، احساس میکنیم انرژی و انگیزه کافی برای تلاش در رابطه را نداریم. در نتیجه، رابطه به یک روال تکراری و خستهکننده تبدیل میشود و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای مقابله با فرسودگی عاطفی، باید به خودمان استراحت دهیم، به فعالیتهایی که از آنها لذت میبریم بپردازیم و از حمایت دیگران بهرهمند شویم. در ضمن، باید تلاش کنیم تنوع و هیجان را به رابطه خود اضافه کنیم.
9. خیانت عاطفی یا فیزیکی
خیانت، چه عاطفی و چه فیزیکی، یکی از مخربترین عواملی است که میتواند به یک رابطه آسیب بزند. خیانت باعث ایجاد بیاعتمادی، درد و خشم در رابطه میشود. وقتی خیانت اتفاق میافتد، رابطه به شدت آسیب میبیند و ترمیم آن بسیار دشوار است. در این شرایط، اغلب احساس میکنیم که کنترلی بر رابطه نداریم و سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. ترمیم رابطه بعد از خیانت، نیاز به تلاش، تعهد و صبر زیادی دارد. مشاوره با یک متخصص میتواند در این زمینه بسیار کمککننده باشد.
10. مشکلات مالی
مشکلات مالی میتوانند فشار زیادی را بر رابطه وارد کنند. این مشکلات میتوانند منجر به اختلاف نظر، استرس و ناامنی در رابطه شوند. وقتی با مشکلات مالی دست و پنجه نرم میکنیم، ممکن است انرژی و انگیزه کافی برای تلاش در رابطه را نداشته باشیم. در نتیجه، رابطه به مرور زمان دچار رکود شده و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای مقابله با مشکلات مالی، باید با یکدیگر صادق و شفاف باشیم، بودجهبندی مناسبی داشته باشیم و برای حل مشکلات مالی با هم همکاری کنیم.
11. دخالت خانواده
دخالت خانواده در رابطه، میتواند منجر به ایجاد تنش و اختلاف نظر شود. این دخالت میتواند شامل نصیحتهای ناخواسته، انتقاد از طرف مقابل و تلاش برای کنترل رابطه باشد. وقتی خانواده در رابطه دخالت میکند، احساس میکنیم که استقلال و اختیار خود را از دست دادهایم. در نتیجه، احساس میکنیم کنترلی بر رابطه نداریم و سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از دخالت خانواده، باید مرزهای مشخصی را تعیین کنیم و به خانواده خود توضیح دهیم که رابطه ما یک حریم خصوصی است.
12. عدم رشد فردی
رشد فردی، به معنای تلاش برای بهبود و توسعه خود در زمینههای مختلف زندگی است. وقتی از رشد فردی دست میکشیم، ممکن است احساس رکود و بیانگیزگی در رابطه ایجاد شود. این عدم رشد میتواند ناشی از ترس از تغییر، عدم اعتماد به نفس یا عدم آگاهی از پتانسیلهای خود باشد. در نتیجه، رابطه به مرور زمان دچار یکنواختی شده و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید به طور مداوم به دنبال یادگیری و رشد باشیم و به دنبال چالشهای جدید بگردیم.
13. مقایسه رابطه با دیگران
مقایسه رابطه خود با دیگران، میتواند منجر به ناامیدی و نارضایتی شود. هیچ دو رابطهای شبیه هم نیستند و هر رابطهای نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارد. وقتی رابطه خود را با دیگران مقایسه میکنیم، ممکن است روی نقاط ضعف خود تمرکز کنیم و از نقاط قوت خود غافل شویم. در نتیجه، احساس میکنیم رابطه ما به اندازه کافی خوب نیست و سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید به جای مقایسه، روی بهبود رابطه خود تمرکز کنیم و قدردان داشتههای خود باشیم.
14. عدم تفریح و سرگرمی
تفریح و سرگرمی، نقش مهمی در حفظ شادابی و پویایی رابطه دارند. وقتی از تفریح و سرگرمی غافل میشویم، رابطه ممکن است به یک روال تکراری و خستهکننده تبدیل شود. این عدم تفریح میتواند ناشی از مشغلههای زندگی، کمبود وقت یا عدم علاقه به فعالیتهای مشترک باشد. در نتیجه، احساس میکنیم رابطه ما فاقد هیجان و نشاط است و سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید به طور منظم برای تفریح و سرگرمی وقت بگذاریم و فعالیتهایی را انجام دهیم که از آنها لذت میبریم.
15. عدم قدردانی
قدردانی، به معنای ابراز سپاس و قدرشناسی از طرف مقابل به خاطر کارهایی است که برای ما انجام میدهد. وقتی قدردانی نمیکنیم، ممکن است طرف مقابل احساس کند که تلاشهایش نادیده گرفته میشوند. این عدم قدردانی میتواند ناشی از خودخواهی، عدم توجه یا عدم آگاهی از اهمیت قدردانی باشد. در نتیجه، رابطه به مرور زمان دچار سردی و بیتفاوتی شده و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید به طور منظم از طرف مقابل قدردانی کنیم و به او بگوییم که چقدر برای ما ارزشمند است.
16. عدم وجود اهداف مشترک
داشتن اهداف مشترک، به معنای داشتن آرزوها و برنامههایی است که هر دو طرف در رابطه به دنبال رسیدن به آنها هستند. وقتی اهداف مشترک نداریم، ممکن است احساس کنیم که در مسیرهای متفاوتی حرکت میکنیم. این عدم وجود اهداف مشترک میتواند ناشی از تفاوت در ارزشها، علایق یا اولویتها باشد. در نتیجه، رابطه به مرور زمان دچار پراکندگی شده و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید با یکدیگر در مورد اهداف و آرزوهای خود صحبت کنیم و تلاش کنیم اهداف مشترکی را پیدا کنیم که هر دو طرف به آنها علاقهمند هستند.
17. عدم پذیرش مسئولیت
پذیرش مسئولیت، به معنای قبول مسئولیت اعمال و رفتارهای خود در رابطه است. وقتی مسئولیت اشتباهات خود را نمیپذیریم، ممکن است طرف مقابل احساس کند که به او احترام نمیگذاریم. این عدم پذیرش مسئولیت میتواند ناشی از غرور، ترس از اعتراف به اشتباه یا عدم آگاهی از تاثیر رفتارهای خود بر دیگران باشد. در نتیجه، رابطه به مرور زمان دچار تنش و بیاعتمادی شده و احساس میکنیم که سرنوشت آن به دست زمان سپرده شده است. برای جلوگیری از این احساس، باید مسئولیت اشتباهات خود را بپذیریم و تلاش کنیم از آنها درس بگیریم.
حدود یک سال پیش توی یه رابطه بودم که حسابی تو تار عنکبوت انتظار گیر کرده بودیم. هر دو مدام به هم میگفتیم “بذار ببینم چی پیش میاد” ولی عملا داشتیم رابطه رو خالی میکردیم از هیجان. یه روز فهمیدم مشکل از ترسمون بود، ترس از اینکه اگه جلوتر بریم شاید بهمون آسیب بزنه. شروع کردیم به حرف زدن های رک و پوست کنده، بدون تعارف. همون موقع فهمیدم گاهی وقتا آدم با سپردن همه چیز به زمان، داره فرصت ها رو از دست میده. رابطه ها مثل گیاهانن، اگه بهشون رسیدگی نکنی، پژمرده میشن.